International Court of Justice ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ

ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (อังกฤษ: International Court of Justice) 


หรือ


ที่เรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า ศาลโลก (อังกฤษ: World Court) 


ตั้งขึ้นโดยกฎบัตรสหประชาชาติเมื่อ พ.ศ. 2489 เป็นองค์กรหลักภายใต้องค์การสหประชาชาติตั้งอยู่ที่กรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ โดยทำหน้าที่สืบเนื่องต่อจาก


ศาลประจำยุติธรรมระหว่างประเทศ (Permanent Court of International Justice) 


ที่ยุติบทบาทหน้าที่ไปพร้อมกับองค์การสันนิบาตชาติ ( ศาลประจำยุติธรรมระหว่างประเทศ ตั้งขึ้นเมื่อ 10 มกราคม พ.ศ. 2463 )

ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศมีอำนาจพิจารณาตัดสินคดีใดๆ ที่เป็นข้อพิพาทระหว่างประเทศ 2 ประเทศขึ้นไป (อังกฤษ: Contentious Case) เช่น


-ข้อพิพาทเรื่องดินแดนอาณาเขต 
-การละเมิดอำนาจอธิปไตย 
-ปัญหาสิ่งแวดล้อมระหว่างประเทศ หรือแม้แต่
กรณีที่เกี่ยวข้องกับเอกชนที่รัฐเป็นผู้ฟ้องแทน ฯลฯ 


ทั้งนี้ประเทศที่เกี่ยวข้องจะต้องยินยอมรับอำนาจศาลให้เป็นผู้พิจารณาตัดสินก่อนเท่านั้น ศาลจึงจะมีอำนาจพิจารณาตัดสินคดีนั้นได้

นอกจากนี้ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศยังมีอำนาจวินิจฉัยเพื่อให้ความเห็นเกี่ยวกับประเด็นปัญหาในทางกฎหมาย ระหว่างประเทศ (อังกฤษ: Advisory Opinion) ในสามกรณีหลัก คือ

กรณีแรก ตามที่สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ หรือ คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ ร้องขอ

กรณีที่สอง ตามที่องค์กรอื่นภายใต้สหประชาชาติหรือองค์การชำนัญพิเศษแห่งองค์การสหประชาชาติร้องขอโดยได้รับการอนุมัติจากสมัชชาใหญ่ และ

กรณีที่สาม ตามที่ได้มีการให้อำนาจวินิจฉัยปัญหาไว้โดยสนธิสัญญา

เมื่อปี พ.ศ. 2505 ประเทศไทยและประเทศกัมพูชาได้ยอมรับอำนาจศาลให้พิจารณาตัดสินคดีปราสาทเขาพระวิหาร โดยศาลได้ตัดสินว่าบริเวณปราสาทเขาพระวิหารส่วนสำคัญถือเป็นของประเทศกัมพูชา

ผู้พิพากษาศาลโลก

ผู้พิพากษาศาลโลกมี 15 ท่าน เลือกตั้งคราวละ 9 ปี การพิจารณาพิพากษาคดีต้องมีองค์คณะครบ 9 ท่าน ศาลจะเลือกประธานและรองประธานศาลเอง และ ศาลจะนั่งพิจารณาที่อื่นนอกจากสำนักงานศาลโลกที่กรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ก็ได้