คอมมิวนิสต์ลาดยาว

ผู้แต่ง : “ทองใบ ทองเปาด์”


ครั้งที่พิมพ์ : พิมพ์ครั้งแรก ปีที่พิมพ์ : มิถุนายน 2517
จํานวนหน้า : 703 หน้า


รายละเอียด :


“คอมมิวนิสต์ลาดยาว” เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่และการต่อสู้ของประชาชนไทยกลุ่มหนึ่งที่ถูกจับกุม และถูกกล่าวหาว่ามีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ และคิดกบฏเพื่อล้มล้างรัฐบาลเผด็จการ และคิดกบฏแบ่งแยกดินแดนภาคอีสานไปรวมกับลาว ซึ่งตำรวจไทยสมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ได้กวาดล้างจับกุมทั่วประเทศ นำมาขังรวมกันไว้ที่เรือนจำชั่วคราวตำบลลาดยาว...


ใหนังสือเล่มนี้ ท่านจะได้ทราบถึงชีวิตภายในคุกลาดยาวของผู้ต้องหาทั้งระดับชาวนาธรรมดา เช่น


- เฒ่าปาน โนนใหญ่ หรือ


- ชีวิตของหมอธรรมเช่น ธรรมชาลี จันทราช


- ตลอดจนบุคคลระดับชาติที่มีชื่อเสียง เช่นอดีตรัฐมนตรี เทพ โชตินุชิต ผู้นำทางการเมืองแนวสังคมนิยม ซึ่งผู้เขียนได้สังเกตใกล้ชิดว่า ท่านชอบทาเล็บสีแดง หรือ


- อย่างอดีตทหารเสือ พลตรีทหาร ขำหิรัญ หรือ


- ชีวิตของ อดีตนายกสมาคมหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย อุทธรณ์ พลกุล เจ้าของนามปากกา “งาแซง” ผู้ใช้เวลาเขียนตำราภาษาฝรั่งเศสเรียนด้วยตนเอง และเจ้าของคติ “เราไม่มีหน้าที่ค้ำบัลลังก์ให้เผด็จการทรราช”


นอกจากนี้ ท่านยังได้ทราบถึง


- ชีวิตและจุดเปลี่ยนของ สังข์ พัธโนทัย อดีตนายมั่น นายคง โฆษกคู่บุญของจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ผู้ไว้เครายาวประท้วงการจับกุมและการทำลายระบอบประชาธิปไตยของเผด็จการ


ยิ่งกว่านั้นท่านจะได้ทราบชีวิตความเป็นอยู่ของนักประพันธ์ “ปากกาทอง” ทั้ง


- อิศรา อมันตกุล ผู้ให้กำเนิด “ลูกผู้ชาย ชื่อ ไอ้แผน” ในลาดยาว หรือ


- สุวัฒน์ วรดิลก เจ้าของนามปากกา “รพีพร” ผู้เนรมิต “ภูตพิศวาส” ที่ลือลั่นจากลาดยาวเช่นเดียวกัน


นอกจากที่กล่าวนามมาแล้ว ท่านจะยังได้ทราบถึง


- ชีวิตของผู้ต้องหาดังๆเช่น จิตร ภูมิศักดิ์ หรือ ทีปกร หรือ สมชาย ปรีชาเจริญ หรือ สมสมัย ศรีศูทรพรรณ นักเขียน นักแต่งเพลงฝ่ายประชาชนที่ “ศักดินาเกลียด จักรพรรดินิยมแสยง!” ซึ่งในเล่มท่านจะได้เนื้อเพลงที่ดีเด่นสร้างขึ้นในลาดยาว พร้อมทั้งเนื้อเพลงรวมอีก 11 เพลง มีเพลงเอกๆเช่น มาร์ชลาดยาว เทอดเกียรติมนุษยชน ศักดิ์ศรีแรงงาน แสงดาวแห่งศรัทธา ความหวังยังไม่สิ้น มนต์รักจากเสียงกระดึง อินเตอแนชั่นแนล และ เพลงฟ้าใหม่ เป็นต้น

-----------------------------------------------------

เพลง “เสียงเพรียกจากมาตุภูมิ”


ม่านฟ้ายามค่ำ ดั่งม่านสีดำม่านแห่งความร้าวระบบ เปรียบ เหมือนดวงใจ มืดทึบระทม พ่ายแพ้ซานซมพลัดพรากบ้านมา


ต่อสู้กู้ถิ่น และสิทธิ์เสรีกู้ศักดิ์และศรีโสภา จึงพลัดมาไกล ทิ้งไว้โรยรา จะร้างดังป่าอยู่นับปี

เคยสดใส รื่นเริง ดังนกเริงลม ถลาลอยชื่นชม อย่างมีเสรี แม้ร้อยวัง วิมานที่มี มิเทียมเทียบปฐพีที่รักมั่น

ความใฝ่ฝันแสนงาม แต่ครั้งเคยเนาว์ ชื่นหวานในใจเราอยู่มิเว้นวัน ความหวังยังไม่เคยไหวหวั่น ยึดมั่นว่าจักได้คืนเหมือนศรัทธา

แว่วเสียงก้องกู่ จากขอบฟ้าไกล แว่วดังจากโพ้นนภา บ้านเอ๋ย เคยเนาว์ กังวานครวญมา รอคอยเรียกข้าทุกวัน

จิตร ภูมิศักดิ์แต่งเพลงนี้ ใช้นามปากกาว่า “สุธรรม บุญรุ่ง” แต่งขึ้นระหว่าง ถูกจองจำในคุกประมาณปี พ.ศ.2503 - 2505

…ทองใบ ทองเปาด์ ได้เขียนอธิบายเพลงนี้ในหนังสือ คอมมิวนิสต์ลาดยาว ว่า ความรัก ความสุขที่เรามีต่อบ้าน ต่อมาตุภูมิของเรานั้นยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใด พวกเรา ที่ถูกอสูรเผด็จการบังคับจับให้ต้องพลัดพลากจากบ้าน และ ครอบครัวที่รัก รวมทั้งแผ่นดินที่เราเคยทำกินนั้น ทุกวันอันมืดมนนี้ เราล้วนได้ฟังเสียงกู่เพรียกหาจากแม่ จากลูก จากเมีย แม้กระทั่ง จากพื้นปฐพีที่เราเคยทำกิน

…นี่คือความรัก ความศรัทธาของเราที่ทำให้เรายืนหยัดอยู่ได้อย่างทรนง เพื่อที่วันหนึ่งเราจะได้มีโอกาสกลับสู่มาตภูมิของเราอย่างมีเกียรติและศักดิ์ศรี

…นี่คือ เสียงเพรียกจากมาตุภูมิของเราชาวลาดยาว